Jest nas około tysiąca. Przybyliśmy do Muzeum z całego świata (z Polski, Rosji, Wielkiej Brytanii, Czech, Singapuru, Niemiec). W naszym poprzednim życiu mieszkaliśmy w eleganckich domach, szpitalach, karetkach pogotowia i policyjnych radiowozach.

Większość  z nas to misie – pluszaki. Ale mamy kolegów ze szkła, bursztynu, drewna,  wełny, filcu, słomy, kamienia, papieru. Mieszkamy w skrzynkach, pudłach, starych walizach, neseserach,  torebkach.

Najstarszy z nas – Piotruś trociniak - ma około sto lat, najpiękniejszą misią jest Poziomka,  najcenniejszy to miś Maluszek wykonany ręcznie specjalnie dla Muzeum przez Elenę z Permu. Maluszek  ma 2 cm wzrostu i piękne czarne koralikowe oczka.

Teraz budzimy się  ze snu zimowego. Przecieramy paciorkowe oczka, czyścimy futerka, szorujemy  uszy i ząbki, szlifujemy pazurki. Przeprowadzamy się do nowego muzealnego domku. Może każdy z nas będzie  miał swój pokoik?

Gości  przyjmujemy  od dnia 1 kwietnia 2019 roku.

Od osób  odwiedzających Muzeum usłyszeliśmy  takie zdania:

Gdyby na świecie było więcej misiów – nie byłoby tylu konfliktów…

W ciągu dnia bawimy się piękną  lalką, a w nocy przytulamy starego misia…

Misie są dobre na wszystko…